تأثیر القای هیجان مثبت و منفی بر ضربان قلب و فشارخون بیماران مزمن سرطانی

مقدمه: فعالیت سیستم عصبی خودکار به عنوان مؤلفه اصلی واکنش هیجانی در بسیاری از نظریه­ها دیده می­شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه واکنش­پذیری قلبی-عروقی در بیماران سرطانی و افراد عادی تحت شرایط القای هیجانی مثبت و منفی بود. روش بررسی: به این منظور، از بین جامعه بیماران سرطانی شهرهای ارومیه و کرمانشاه، تعداد 40 نفر در قالب دو گروه 20 نفره از بیماران سرطانی و افراد عادی از طریق نمونه­گیری در دسترس انتخاب و با کسب رضایت آگاهانه جهت شرکت در پژوهش دعوت شدند. در نهایت به منظور آزمون اهداف و فرضیه­های پژوهش، هر دو گروه از شرکت­کنندگان بر اساس متوازن­سازی متقابل تحت القای تجارب هیجانی مثبت و منفی قرار گرفته و پس از هر مرحله القای هیجان، واکنش­های قلبی-عروقی (ضربان قلب، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک) ثبت گردید. جهت بررسی نتایج پژوهش، داده­ها پس از جمع­آوری با استفاده از آزمون­های توصیفی، تحلیل واریانس تک متغیره و آزمون تی وابسته تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که بین دو گروه تفاوت معنی داری در واکنش­پذیری قلبی عروقی وجود دارد، به طوری که بیماران سرطانی تحت شرایط هیجانی واکنش ضربان قلب پایین­تری در مقایسه با گروه افراد سالم داشتند؛ اما در مورد فشارخون سیستولیک و دیاستولیک تفاوت معنی داری یافت نشد. همچنین مقایسه درون­گروهی بیماران سرطانی نشان داد بیماران سرطانی تحت شرایط هیجانی مثبت واکنش ضربان قلب و فشار دیاستولیک بالاتری داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که واکنش­پذیری هیجانی نقش مهمی در آسیب­پذیری افراد جهت ابتلا به انواع بیماری­های روان­تنی و به ویژه سرطان دارد.